ဒါေလးက ကဗ်ာလည္းမဟုတ္ပါဘူး....မေဟသီေလးက ျမန္မာျပည္ျပန္မဲ႕သူငယ္ခ်င္းနဲ႕အတူ စာေလးထည္႕ေပးလိုက္ပါတဲ႕....အားငယ္တိုင္း စိတ္ညစ္တဲ႕အခ်ိန္တိုင္း အဲ႕ဒီစာေလးဖတ္ျပီး အားတင္းခ်င္လို႕တဲ႕...အစကေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕လည္းေန႕တိုင္းေတြ႕ေနရလို႕ စာေတာ႕ေရးမထည္႕လိုက္ေတာ႕ဘူးလို႕ေတြးထားတာ....သူငယ္ခ်င္းျပန္မွာက Aug 17 ရက္ေန႕ ညေန ၆နာရီ...ေန႕ခင္း ၁နာရီေလာက္ အေဆာင္ကစထြက္မွာ မေဟသီကဖတ္ခ်င္တယ္ေျပာတာက Aug 17 မနက္ ၉ နာရီ ၄၅ မိနစ္.....အဲ႕ဒါနဲ႕ မထည္႕ေပးလိုက္ေတာ႕ဘူးလို႕ေျပာလိုက္တယ္...ေျပာျပီးမွ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားျပီး....ကမန္းကတမ္း ဒီစာမဟုတ္ ကဗ်ာမဟုတ္တဲ႕ဟာေလးေရးျပီး စာအိတ္လိုက္ရွာေတာ႕ စာအိတ္က ရွာမရတာနဲ႕ ကိုယ္႕ဘာသာကို A4 စာရြက္ေလးနဲ႕စာအိတ္ေခါက္ျပီး ပို႕လိုက္ရေလရဲ႕....ကၽြန္ေတာ္ေရးထားတာက ကဗ်ာမဟုတ္ ၊ စာမဟုတ္ဆိုေတာ႕ ပ်င္းေနမွာစိုးလို႕ ဒီစာေလးေရးျဖစ္တဲ႕အေၾကာင္းကို ေရးျပေနတာပါ....ဘာလို႕ဒါေလးကို အခုမွတင္တာလဲဆိုေတာ႕ လြန္ခဲ႕တဲ႕ တစ္ပါတ္ေလာက္ကမွ မေဟသီ႕လက္ထဲကိုေရာက္သြားလို႕ တင္လိုက္တာပါ....စာမေရးေတာ႕ဘူးဆိုျပီး စာေလးရလာရင္ သူေပ်ာ္မယ္ဆိုတာသိလို႕ေလ.....
သူက ဘေလာ႕မွာ အရင္ဖတ္လိုက္ရရင္ ဖီးလ္ပ်က္သြားမွာစိုးလို႕ အခုမွတင္တာပါဗ်ာ.....
Views
ဘ၀မွာေနသာဖို႕အတြက္
ReplyDeleteခံစားခ်က္ေတြထိုးေကြ်းထားတယ္
ခံစားခ်က္အျပည္႕နဲ႕ေရးထားတာပဲေနာ္
ဖတ္ရင္းနဲ႕နိုေတာင္နုိခ်င္လာပီအားေပးသြားတယ္ေနာ္အကို
သံသယေတြနဲ႕ေ၀းေ၀ေန
ReplyDeleteေသာကေတြကိုအဖတ္မလုပ္ပဲ
သိပ္သည္းေနတဲ႕ေန႕ရက္ေတြကိုသာသာယာယာေက်ာ္ျဖတ္ပါ
ငါ႕ဘ၀မွာပြင္႕တဲ႕ပန္းအခ်ိန္တိုင္းလန္းေနဖို႕ေတာ႕လုိလိမ္႕မယ္။
ေမာင္ရင္ဆူးေရဗကမေဟသီလုပ္ရတာလည္း............
ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္အားေပးလ်က္ခင္တဲ႕အန္တီေလးေမခင္